وَقَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا

فرقان- 30

پيامبر عرضه داشت: پروردگارا! اين قوم من از قرآن دوري جستند.

(قرآ ن! من شرمنده توام)

نوشته اي بسيار زيبا از دکتر شریعتی

قرآن! من شرمنده توام
اگر از تو آواز مرگی ساخته ام که هر وقت در کوچه مان آوازت بلند میشود همه از هم میپرسند ”چه کس مرده است؟”
چه غفلت بزرگی که میپنداریم خدا ترا برای مردگان ما نازل کرده است.

قرآن! من شرمنده توام
اگر ترا از یک نسخه عملی به یک افسانه موزه نشین مبدل کرده ام.

یکی ذوق میکند که ترا بر روی برنج نوشته،
‌یکی ذوق میکند که ترا فرش کرده، ‌
یکی ذوق میکند که ترا با طلا نوشته، ‌
یکی به خود میبالد که ترا در کوچکترین قطع ممکن منتشر کرده و…

آیا واقعا خدا ترا فرستاده تا موزه سازی کنیم؟

قرآن! من شرمنده توام
اگر حتی آنان که تو را میخوانند و ترا میشنوند،‌
آنچنان به پایت مینشینند که خلایق به پای موسیقیهای روزمره مینشینند...
اگر چند آیه از تو را به یک نفس بخوانند مستمعین فریاد میزنند ”احسنت…!” گویی مسابقه نفس است…

قرآن!‌ من شرمنده توام
اگر به یک فستیوال مبدل شده ای حفظ کردن تو با شماره صفحه، ‌
خواندن تو آز آخر به اول، ‌
یک معرفت است
یا یک رکورد گیری؟
ای کاش آنان که ترا حفظ کرده اند، ‌حفظ کنی، تا اینچنین ترا اسباب مسابقات هوش نکنند.

خوشا به حال هر کسی که دلش رحلی است برای تو.
آنانکه وقتی ترا میخوانند چنان حظ میکنند،‌ گویی که قرآن همین الان به ایشان نازل شده است.